We zijn weg. En ondanks het feit dat we pas op zondagavond om 1900 uur vliegen gaat zo’n weekend toch sneller voorbij als gepland. Wel op een leuke manier. Zaterdag moest er nog van alles gekocht worden. De broek voor Frank lukte, de bikini voor Mirjam niet. Na een afscheidsbezoekje aan Ton en Cor mochten we naar een echte Barbecue Battle. De achtertuin van Alce en Barry was zo ingericht dat een zestal barbecooks er maximaal hun braadkunsten konden vertonen. Het leek wel een Allerhandereclame, zo’n mooie avond was het.
Inpakken was behoorlijk hectisch. De slotjes vonden we in één keer, maar de tierips (never leave home without them) werden nog even snel bij de Gamma gehaald. Tussen door werd er ook nog opgeruimd en gestofzogen, dus toe we eenmaal in de taxi zaten was het niet lastig te ontspannen. Op Schiphol ondergingen we een langzame checkinn door crashende computers en paspoortcontrole door opperwachtmeester Eddy (die we nog van de Navo in Brussel kennen).
Korean Air is Prima. Royale beenruimte, voldoende drank en een kindermaaltijd met kipnuggets, chips en twix. O ja, er lag ook groente en fruit bij. Voor het nostalgische gevoel van pappa kregen de ouders Bee Bim Bap, inclusief een geschreven instructie hoe die gehusseld moet worden.
10 uur vliegen is een eind, maar na drie Heineken sliep pappa uitstekend. De rest van de familie minder. Seoul is al jaren gekozen tot beste luchthaven van de wereld. Ik heb daar beeld bij. Ruim, rustig, overzichtelijk en banken waar je languit op kunt slapen. En een cultureel centrum waar traditioneel op een fluit wordt geblazen en Marit nog even een Koreaans pennenbakje in elkaar knutselde. Na drieeneenhalf uur wachten nog zes uur doorvliegen naar Jakarta is wel lang. Ondanks de pizzapunt die geserveerd werd.
Het vliegveld van Jakarta heeft korte loopafstanden en een redelijk efficiente bureaucratie. Binnen een uur zaten we in de taxi. De chauffeur wist de files op de tolweg slim te ontwijken waardoor we anderhalf uur later in het Santika hotel in Bogor zaten. Na een dag van 34 uur met maar een paar uurtjes soezen lokken de friswitte bedjes. Zelfs Marit wil niet eerst meer even zwemmen.
Reisfamilie 